Φίλες και φίλοι! Ζούμε ιστορικές στιγμές και κανείς δεν είπε ότι η ιστορία είναι πάντα ένδοξη. Το αντίθετο μάλιστα. Ο άνθρωπος καταφέρνει πάντα να προσθέσει λίγο σεξ και βία παντού, ακόμη και κει που δεν φαίνεται. Για την «αλητεία» και μόνο… Στην υπόθεση covid-19 το σεξ έπεται και επειδή δε μπορούμε να το αποφύγουμε θα πρέπει να βρούμε τρόπο να το απολαύσουμε.
Σύντομα βγαίνουμε από τα καβούκια μας –όσοι έχουμε/τε και όσοι μπήκαμε/τε- και η επόμενη μέρα είναι ένας μυστηριώδης άγνωστος Χ. Όχι, επειδή κινδυνεύουμε από τον ιό, αλλά από την κατακλυσμιαία αλλαγή της πραγματικότητας όπως την ξέραμε.
Κατέρρευσε το οικοδόμημα αιώνων. Κοινωνικά, οικονομικά, ψυχικά. Και δεν είναι η μάσκα που τρομάζει, όλα συνηθίζονται. Καλώς ή κακώς. Είναι που, αύριο, κάποιοι θα φοβούνται να ανοίξουν την πόρτα, γιατί συνήθισαν την ασφάλεια της φωλιάς τους. (Θα ξαναπροτείνω «Το Κτίσμα» του Κάφκα εδώ ή πιο διασκεδαστικά τον «Ψυχοβγάλτη» του Βιάν).
Μια ατέρμονη λίστα με αμήχανα ερωτήματα είναι αναρτημένη στις πόρτες μας, αν έχουμε. Αυτοί που δεν έχουν πόρτες, έχουν δική τους λίστα και μπορούν να προσθέσουν την καινούργια από κάτω. Ακόμη και στο φόβο ή την απορία υπάρχουν προτεραιότητες.
Η πιο άμεση όμως, που δεν είναι γραμμένη πουθενά, είναι ότι πρέπει να ζήσουμε. Η ζωή είναι το μόνο που έχουμε στ’ αλήθεια. Και δεν είναι λίγο. Είναι μοναδικό. Και δεν ξέρω αν έχουμε πολλές ζωές, ούτε με απασχολεί. Αυτήν εδώ ξέρω, αυτήν υπερασπίζομαι, σ’ αυτήν αναπνέω και αισθάνομαι. Και η ζωή μου είναι εκεί έξω. Έξω από την πόρτα με το ύποπτο πόμολο. Και με περιμένει να βγω. Μας περιμένει όλους να βγούμε!
Και θα βρούμε τρόπο να αγκαλιαζόμαστε και πάλι. Και να απλώνουμε το χέρι ο ένας στον άλλον. Τώρα πιο πολύ από ποτέ. Και μην ξεχνάμε, έχουμε πολύ περισσότερα μέσα από όλα τα γνωστά παρελθόντα της ιστορίας μας. Ας τα εκμεταλλευτούμε. Η επόμενη μέρα δεν είναι εύκολη. Είναι μια πρόκληση. Θα την κατακτήσουμε ή θα περάσουμε τη ζωή μας σαν ξερά φασόλια; Εμείς αποφασίζουμε.
Από αύριο, δουλειά!
Πρότζεκτ: « Η Ζωή με τον Covid»
Είστε μέσα;
