Σαν σήμερα…
Ήμουν έτοιμη για όλα, ψύχραιμη
Κάποτε θα ερχότανε αυτή η στιγμή
Βημάτιζα σα ζώο στο κλουβί
Τα βήματα όμως δεν έφταναν. Σταματούσα, ξανάρχιζα…
Τόσα πολλά βήματα και να μην αλλάζει κάτι;
Μόνο εκείνο το πέταγμα της πεταλούδας είναι τόσο συγκλονιστικό;
Κρατούσα το στόμα μου σφιχτά
Δεν κατάλαβα γιατί, έπρεπε όμως
Σκεφτόμουν αυτούς που πρέπει να πουν κακά μαντάτα
Σκεφτόμουν μήπως κάτι ξεχάσαμε
Σκεφτόμουν ότι κάτι έγινε λάθος…
Λάθος!
Δεν σκεφτόμουν τίποτε…
Ήξερα ότι μόλις από εκείνη ακριβώς τη στιγμή
έπρεπε ν’ αρχίσω να ζω χωρίς τον μπαμπά
όπως ακριβώς μου είχε μάθει…
Και μετά από λίγες ώρες ξημέρωσε εκείνη η Κυριακή
14 Σεπτεμβρίου 2014
*Διακρίθηκε στο διαγωνισμό “Ο πατέρας έφυγε” και συμπεριλαμβάνεται στην ομότιτλη ανθολογία, Εκδόσεις Intellectum, 2021
