Θέλω μια γέφυρα
Απ’ αυτές που περνάνε τα τρένα
Να πηγαίνω να ουρλιάζω με την ησυχία μου
Όπως η Μινέλι στο Καμπαρέ
Κρατούσε απ’ το χέρι το αγοράκι
Τριών, ίσως τεσσάρων
Ακουμπούσε στην κολώνα
Κρατούσε το μικρό χεράκι σφιχτά
Ήταν προσηλωμένοι κάπου μέσα στο φαστφουντάδικο
Τηλεόραση θα νόμιζες
Ακόμη και σήμερα που ο ήλιος έλαμπε
Zdzisław Beksiński
Κάνει κρύο
Προσπερνάω
Τρέχει από πίσω μου η φράση
Ένα σάντουιτς για το μικρό
Δεν ξέρει πως το ξεστόμισε
Κοιτάζει αλλού
Δεν είναι αυτός που του συμβαίνει
Δεν περιμένει να σταματήσει κανείς
Είναι που τρέχουν τα λόγια μόνα
Παρακολουθούν το γύρο να γυρίζει
Γυρίζει χρόνια
Πείτε μου τι κόσμο φτιάξαμε
Ουρλιάζει κάτι μέσα μου
Φέρτε μια γέφυρα
Να παριστάνουμε ότι ουρλιάζουμε
