Το δέρμα μας λεπτό και τρυφερό
Φοβάται τις εικόνες με γωνίες
Λόγια καλύτερα….
Λόγια ντυμένα όμορφα
Σοφά
Με τσεπούλες στα κουστουμάκια τους…
Λόγια να γεμίσουμε τ’ άδεια στόματα
Να νανουρίσουμε τα στοιχειωμένα κύματα
Μια θάλασσα από δάκρυα
Μεσόγεια
Ξέφτισε ο κόσμος μου και ντρέπεται
Το νήμα σου αρπάζω ψυχή μου!
Κι αυτό διαλύεται, αλάτι γίνεται
Κανείς δεν θέλει να σε βλέπει πιά!
Ούτε τώρα, ούτε ποτέ.
