Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016
Καμπάνια για τη στήριξη των προσφύγων κατά τα έτη 2015-2016
Λόγια καλύτερα….
Το δέρμα μας λεπτό και τρυφερό
Φοβάται τις εικόνες με γωνίες
Λόγια καλύτερα….
Λόγια ντυμένα όμορφα
Σοφά
Με τσεπούλες στα κουστουμάκια τους…
Λόγια να γεμίσουμε τ’ άδεια στόματα
Να νανουρίσουμε τα στοιχειωμένα κύματα
Μια θάλασσα από δάκρυα
Μεσόγεια
Ξέφτισε ο κόσμος μου και ντρέπεται
Το νήμα σου αρπάζω ψυχή μου!
Κι αυτό διαλύεται, αλάτι γίνεται
Κανείς δεν θέλει να σε βλέπει πιά!
Ούτε τώρα, ούτε ποτέ.
Αραβέλλα Σαλονικίδου | | Featured Articles, Καλώς ή Κακώς Κείμενα, Πεζά, Ποιήματα, Παραμιλητά, Παραμύθια..., Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016 | 0 Σχόλια
ΣΑΚΙΔΙΑ ΠΛΑΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Αναζητήστε στο facebook.
Σακίδια πλάτης για τους πρόσφυγες/backpacks for the refugees
Η δράση ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και είναι ιδιωτική πρωτοβουλία. Πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Στέκι των Μεταναστών (Ερμού 23 – Θεσσαλονίκη).
Επειδή υπάρχει ανταπόκριση απ’ όλη την Ελλάδα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ομάδες σε διάφορα σημεία της χώρας και να συντονιστούμε. Όποιος πρόκειται να αναλάβει το εγχείρημα ας επικοινωνήσει για λεπτομέρειες.
Ετοιμάζουμε σακίδια πλάτης για τα παιδιά των προσφύγων, ώστε να διευκολύνουμε το δύσκολο ταξίδι τους. Ηλικίες κυρίως 5-15 χρονών.
Αν φέρετε μεταχειρισμένα ρούχα ή αντικείμενα παρακαλώ να είναι καθαρά. Τα παιχνίδια ελαφριά και μικρά σε όγκο. Τα σακίδια δεν πρέπει να είναι βαριά.
Στη λίστα βλέπετε κάποιες ενδεικτικές τιμές για όποιον επιθυμεί να αγοράσει. Είναι οι χαμηλότερες που βρήκαμε στη Θεσσαλονίκη. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρονται επωνυμίες και καταστήματα. Μην αγοράσετε κάτι πιο ακριβό και αν βρείτε καλύτερη τιμή ειδοποιήστε μας.
ΔΕΝ είναι απαραίτητο να συγκεντρώσετε όλα τα είδη. Ακόμη και ένα αντικείμενο της λίστας είναι χρήσιμο.
Τα συγκεντρώνουμε:
Παπαμάρκου 24 – Πλ. Άθωνος Καθημερινά 11.00-3.30
ή εναλλακτικά (με την ένδειξη για τα σακίδια των παιδιών)
στην Α’ Δημοτική Κοινότητα-Προξ. Κορομηλά 36
Δευτέρα – Παρασκευή 2.00-3.00
Γ’ Δημοτική Κοινότητα-Θεοφίλου 25
Δευτέρα έως Παρασκευή 8.00-3.00
καθώς και στη Βιβλιοθήκη Άνω Πόλης
Αν κάποιος θέλει να βοηθήσει παραπάνω ας επικοινωνήσει.
Τηλ.6933224049 Αραβέλλα Σαλονικίδου
1. Μικρό σακίδιο πλάτης 2,99
2. Αδιάβροχο πόντσο 1,00
3. Ψάθα παραλίας (πλαστικό τσουβάλι)
4. Μικρός φακός led 1,00
5. Κάλτσες
6. Πλαστικές παντόφλες τύπου Κροκς 1,90-5,00 ή άλλα παπούτσια
7. Μια αλλαξιά εσώρουχα (παιδικά εφηβικά, αγόρι/κορίτσι)
8. Μια φόρμα
9. Καπελάκι τζόκευ ή σκούφο 1,00
10. Σετ φαγητοδοχείο ατομικό (ποτήρι-πιρουνάκι-κουταλάκι)περίπου 1,50
11. Μπουκαλάκι νερό (ζωάκι, δε θα ήταν άσχημα)
12. Μπισκότα ή άλλο σνακ
13. Υγρά Μαντηλάκια
14. Χαρτομάντηλα
15. Οδοντόβουρτσα 1,00
16. Δείγματα δωρεάν αντιηλιακά, οδοντόκρεμες κλπ συναφή
17. Ένα μικρό παιχνιδάκι 0,50/2,00
18. Μπλοκάκι-Μολύβι-Ξύστρα-Σβύστρα
19. Μια ευχή (!!)
Παρεό, και (αν έχετε) κρίκους ή βραχιόλια για να κάνουμε μάρσιπους.
Αραβέλλα Σαλονικίδου | | Featured Articles, Δράσεις-Εκδηλώσεις, Νέα, Προτάσεις, Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016 | 0 Σχόλια
ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ
Προσωρινά, ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ και έπινε μπύρα. Προσωρινά ήταν παγωμένη. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στην τηλεόραση αλλά ήταν αφηρημένος, ούτε άκουγε ούτε έβλεπε… Θα μπορούσε να θεωρηθεί προσωρινά εμποδιζόμενος… Χάιδεψε αδιάφορα το μπούτι της προσωρινής γυναίκας του. Τόσο αδιάφορα, που προσωρινά νόμιζε πως ήταν το δικό του. Αδιάφορα κι εκείνη, σηκώθηκε και χάθηκε στο βάθος του σπιτιού. Προσωρινά ήταν δικό τους.
Η ένταση της τηλεόρασης στιγμιαία ανέβηκε, «….οι λαθρομετανάστες στα σύνορα…» Σηκώθηκε απότομα –αναπάντεχα το σωστό- προσωρινά δεν ήξερε κι ο ίδιος γιατί. Κοντοστάθηκε και μια σταγόνα δροσιάς γλίστρησε απ’ το μπουκάλι κι έπεσε στο χαλί. Φούσκωσε για δευτερόλεπτα και μετά βούλιαξε στο πέλος του. Προσωρινά ήταν λεκές…
Το τηλεκοντρόλ! Δεν ήξερε που ήταν το τηλεκοντρόλ! Ακούμπησε το μπουκάλι προσωρινά στο τραπεζάκι. Η δροσιά σφράγισε το ξύλο στο τραπεζάκι και την άκρη απ’ αυτό που ντρέπονται πια να πουν σεμέν. Που διάολο είναι το τηλεκοντρόλ; Απέφυγε να πατήσει τα κουμπιά της τηλεόρασης. Προσωρινά έπρεπε να βρει το τηλεκοντρόλ… Απέφυγε να κοιτάξει τα τρομαγμένα πρόσωπα στο γυαλί, προσωρινά ήθελε ν’ απαλλαγεί. Τον νευρίαζαν αυτοί οι νέοι εισβολείς. Είχαν κάτι αγχωτικά οικείο πάνω τους, ίσως έφταιγε εκείνη η μπλούζα του πιτσιρικά. Ήταν η ίδια ακριβώς μπλούζα που φορούσε προχθές ο γιός του. Που χάθηκε το τηλεκοντρόλ;
Προσωρινά δεν μπορούσε να ελέγξει τίποτε στη ζωή του. Η τηλεόραση ένα τεράστιο στόμα με κοφτερά δόντια, έχασκε χαιρέκακα. Στο βάθος αχνοφαίνεται η πράσινη μπλούζα, η σταγόνες πέφτουν η μία μετά την άλλη, είναι κόκκινες, σφραγίζουν το χορτάρι. Που χάθηκε το κοντρόλ; Η γυναίκα του ακούγεται σαν μέσα από βαθύ πηγάδι. Ουρλιάζει κάτι σαν: «…το παιδί…». Τα λόγια όμως πνίγονται στα διπλά τζάμια ….και στα μονά.
Σκύβει, κοιτάζει τα πόδια του. Αυτά που ανέβασε στο φέισμπουκ στην παραλία. Είναι ξυπόλητος. Οι πατούσες του τρυφερές. Ένας ξαφνικός κρότος έκανε τα δάχτυλά του να σφιχτούν πάνω στο πάτωμα.
Έρχεται μπουρίνι σκέφτηκε. Ήπιε την ξεχασμένη γουλιά. Ήταν ζεστή.
Δεν ήταν ίδια η μπλούζα σκέφτηκε.
Έρχεται μπουρίνι. Τι πιο προσωρινό…
Αραβέλλα Σαλονικίδου | | Featured Articles, Καλώς ή Κακώς Κείμενα, Πεζά, Ποιήματα, Παραμιλητά, Παραμύθια..., Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016 | 0 Σχόλια
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΩ…
Ένα διερμηνέα τον θέλαμε…να ακούν οι άνθρωποι στη γλώσσα τους, οδηγίες, ελπίδες, να νιώσουν ότι υπάρχει ένας κρίκος γνωστός…
Έναν για χμ…. γραμματειακή υποστήριξη τον θέλαμε….να καταγράψει πόσοι και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι…να συνεχίσουν να νιώθουν άνθρωποι με ονόματα….
Μια αυτοοργάνωση να την ….επιβάλαμε….(ανάγκα)…να είναι δικοί τους άνθρωποι προσωρινοί ομαδάρχες και υπεύθυνοι για την καθαριότητα και την τάξη…Απ’ τον πυροσβεστήρα η πιο μακρινή λύση…
Τους δικούς μας ανθρώπους σε μια έκτακτη συνέλευση θα τους καλούσαμε… Όχι να τους ακούσουμε, να μας ακούσουν….Να νιώσουν ότι δεν απειλούνται, να νιώσουν ότι οφείλουν ως άνθρωποι να βοηθήσουν… Να σκύψουν και να ακούσουν…
Να χρεωθούν ένα μικρό κομματάκι της απελπισίας των ανθρώπων αυτών που η ζωή τους σβήστηκε. Μόνο τις μνήμες τους κουβαλάνε…από τις αποσκευές οι πιο βαριές…
Να θυμηθούν ότι κανείς δεν επιλέγει να είναι πρόσφυγας, κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος ή λαθραίος…. Κάποιοι το όρισαν να τους βαφτίζουν έτσι… Μας έδωσαν όλους χρωματιστά σημαιάκια να τα κουνάμε στα γήπεδα…έτσι για τον εθισμό…Και σταυρούς και ξόρκια με καμουφλάζ…
Δεν ήταν χθες, αλλά ακόμη θυμάμαι πως η γιαγιά μου ήρθε περπατώντας απ’ τον Πόντο και ψόφιο γαϊδούρι έφαγε ανάμεσα σε δάκρυα και τρόμο. Και ήταν πλούσιοι «σην πατρίδα» αλλά κάπως έχασε τη μάνα της που αρρώστησε και ποιος νοιάζεται για τρία μικρά κοριτσάκια… Σε χωμάτινα σπίτια χαμηλά, μεγάλωσαν…
………………………………………………………………………………………………………………………………………
…και να μην ξεχάσουμε, τώρα που έτυχε να είμαστε δήμαρχοι σε μια Κω, ότι δεν θέλουμε να χαστουκίζει κανείς την αγαπημένη μας γιαγιά…
Αραβέλλα Σαλονικίδου | | Featured Articles, Καλώς ή Κακώς Κείμενα, Νέα, Πεζά, Ποιήματα, Παραμιλητά, Παραμύθια..., Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016 | 0 Σχόλια